Abuse n Victim EP.1 warning!!!
“ชักช้า”
ผลักร่างบอบบางให้นอนราบลงไปบนโต๊ะแล้วคร่อมทับไว้อย่างรวดเร็ว
พร้อมประกบปากลงจูบอย่างดูดดื่ม
“อื้อ อื้ม”
เสียงครางอย่างพึงพอใจของเจ้าลูกแมวตัวน้อยทำให้ราชสีห์พลอยอารมณ์ดี
มือใหญ่จัดการลูบไล้ไปตามเนื้อตัวขาวเนียนก่อนจะวนเวียนรบเม็ดสีชมพูเรื่อที่เริ่มแข็งสู้มือเสียแล้ว
ลิ้นร้อนไล้เล็มเลียพาดผ่านผิวนุ่มจากริมฝีปากไปสู่พวงแก้ม
ลงมาที่ลำคอระหงส์สร้างรอยให้พอเห็นเลือนลาง
“อ๊ะ ซี้ด” แผ่นอกแบนแอ่นรับสัมผัสจากริมฝีปากอุ่นร้อนเมื่ออีกคนประกบมันลงไปเต็มรัก
“คุณ คุณ ผะ”
“ชานยอล ฉันชื่อปาร์คชานยอล”
“คุณชานยอลครับ ผมเสียว”
คยองซูรู้สึกมวนในท้องราวกับมีผีเสื้อนับร้อยตัวพันตัวกำลังบินอยู่ในนั้น
มือเล็กกำขยุ้มกลุ่มผมหนาไว้แน่นเมื่ออีกคนเริ่มรุกรานส่วนกลางลำตัวด้วยมืออีกข้างที่ว่างอยู่
ปาร์คชานยอลจัดการรูดขึ้นรูดลงที่ท่อนเอ็นขนาดน่าเอ็นดูของคนตัวเล็กที่แข็งเต็มที่พร้อมรับการปลดปล่อย
“เร็วอีกครับ เร็วอีก”
เมื่อเห็นว่าอีกคนมีปฏิกิริยาตอบรับก็ไม่รอช้ารีบชักมือขึ้นลงรัวเร็วเพื่อให้คนใต้ร่างได้สุขมหวัง
ร่างบางบิดเร้าไปมาเพราะแรงกามอารมณ์ที่ปะทุขึ้นจนแทบสุด
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์”
น้ำสีขาวขุ่นราวกับนมช้นหวานพุ่งออกมาจนเลอะหน้าท้องแบนราบไปหมด
ปาร์คชานยอลมองภาพนั้นด้วยความพึงพอใจ คยองซูปรือตามองคนที่เพิ่งประเคนความสุขที่ในชีวิตไม่เคยได้เจอ
ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้พร้อมมองคนตัวเล็กที่ยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง
สองสายตาประสานกันอีกครั้งแต่ไม่มีใครพูดอะไร
“เคยทำมั้ย”
“ครับ”
“ออรัลเซ็กส์”
“ไม่เคยครับ”
“งั้นทำซะ”
คยองซูมองเป้าของกางเกงสแล็คที่กำลังโป่งพองจากแรงดันของสิ่งที่อยู่ภายใน
ขาเรียวคุกเข่าลงตรงหน้าพร้อมปลดเข็มขัดและกางเกงออกช้า ๆ
กางเกงชั้นในอย่างดีกำลังทำหน้าที่ปกปิดตัวตนของปาร์คชานยอลที่มองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่ามันคงใหญ่โตมากแน่
ๆ
“รออะไรอยู่ เริ่มสักที”
เมื่อเห็นว่าอีกคนเอาแต่จ้องโดยไม่ยอมทำอะไรสักอย่าง
ก็เร่งเร้าให้ทำเพราะความรู้สึกปวดหนึบที่มีมากจนทนแทบไม่ไหว
“คะ ครับ”
น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก
ขอบเนื้อผ้าที่ต่ำลงเรื่อย ๆ ด้วยแรงดึงจากตัวเองค่อย ๆ เผยให้เห็นกลุ่มขนสีดำเข้มที่ปกคลุมอยู่เหนืออวัยวะแบบเดียวกันกับของตัวเอง
จนเมื่อกางเกงชั้นในตัวนั้นกองลงมาอยู่ที่ข้อเท้า
ความแข็งขันและยิ่งใหญ่ก็ดีดตัวผึงขึ้นมาต่อหน้าต่อตา
คยองซูจ้องมองมันด้วยความตกตะลึงเพราะมันช่างใหญ่กว่าของตัวเองหลายเท่านัก
“ถ้านายกลัว ก็จินตนาการว่ามันเป็นไอศกรีมสิ”
“ครับ”
มือเล็กจับแท่งไอศกรีมอุ่นนั้นไว้มั่น
ดวงตาโตปิดแน่นเมื่อริมฝีปากสัมผัสกับแท่งเนื้อ เกิดรสชาติแปร่งภายในปากเมื่อเขาเริ่มขยับหัวไปมา
เสียงใหญ่ครางออกมาเบา
ๆ ด้วยความพึงพอใจในความไม่ประสีของเด็กน้อย
มือใหญ่ของอีกคนลูบกลุ่มผมชื้นเหงื่อไปมา
มีบ้างที่ปัดป่ายปรอยผมที่ปรกลงมาบนหน้าผากของเขา
“เร็วอีก” คุณชานยอลสั่งออกมาเสียงสั่น
คนฟังก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“ซี้ด คยองซู ฉันเสร็จแล้ว”
น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาจนเต็มไปทั่วโพรงปาก ร่างเล็กเท้าแขนลงกับพื้นด้วยสัก
คยองซูโก่งคอไอจนหน้าตาแดงไปหมด
รสชาติคาวที่เขาไม่เคยลิ้มลองกระจายไปทั่วปากของเขา มันชวนให้รู้สึกอ้วกมากจริง ๆ
ต้นนแขนเล็กถูกจับให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะกายเป็นสอดใต้รักแร้ให้อีกคนนั่งบนโต๊ะอีกครั้ง
มือใหญ่จับขาเรียวให้แยกออกจากกันเพื่อดูช่องทางด้านหลังให้ชัดเจน
มันกำลังขมิบคล้ายเชื้อเชิญให้เขาหยิบเอาตัวตนของตัวเองที่ไม่เคยตื่นตัวจนปวดหนึบมากขนาดนี้มาก่อน
ได้เข้าไปสัมผัสกับความคับแน่นในนั้น ใบหน้าหล่อก้มลงเล็มเลียช่องทางสีหวานพร้อมกับส่งนิ้วเข้าไปทักทายก่อน
“อ๊ะ เจ็บ”
คนตัวเล็กโก่งตัวขึ้นทันทีด้วยความรู้สึกเจ็บ คยองซูไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
“ไม่เคยงั้นเหรอ” เขาส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“งั้นฉันจะทำให้นายเคยเอง”
พูดจบคุณชานยอลก็รูดชักแท่งเอ็นร้อนของตัวเองแล้วดันมันเข้ามา
ร่างเล็กถดตัวถอยหนีด้วยความเจ็บตามสัญชาตญาณแต่ก็ถูกมือใหญ่ของอีกคนจับยึดหัวไหล่ไว้
“อย่าเกร็ง”
เมื่อเห็นว่ามือเล็กกำแน่นเขาจึงพูดแบบนั้น แต่ก็ยังไม่วายดันตัวตนเข้ามาไม่หยุด
“คุณชานยอลเอาออกก่อนได้ไหมครับ ผมเจ็บ”
“อดทนอีกนิด เดี๋ยวนายก็มีความสุขแล้ว”
ฟันเรียงสวยขบเข้าที่ริมฝีปากล่างแน่น
คยองซูรู้สึกเหมือนร่างของตัวเองจะฉีกขาดออกจากกัน เขาพยายามอดทนตามที่คนตัวสูงบอก
แต่มันเจ็บเหลือเกิน
“อ๊า ทำไมแน่นจังวะ”
เขาสบถออกมาเมื่อสามารถเข้าไปได้จนสุดท้าย พร้อมก้มมองดูตัวตนของเขาและคยองซูที่เชื่อมกันอยู่ด้วยความพึงพอใจ
แขนใหญ่เท้าลงไปกับพื้นโต๊ะแล้วก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มสีแดงเชอร์รี่เพื่อปลอบใจต่อความเจ็บที่อีกคนต้องเผชิญ
จมูกโด่งไล่หอมไปทั่วดวงหน้าน่ารักพร้อมกันนั้นช่วงล่างของเขาก็เริ่มขยับช้า
ๆ อย่างไม่นึกรีบร้อน คยองซูแหงนหน้าส่งเสียงครางหวานออกมาเมื่อความเจ็บปวดในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความเสียวแทน
“หายเจ็บหรือยัง”
เขาถามออกมาด้วยความห่วงใย
มันไม่ใช่นิสัยของเขาสักนิดที่จะต้องเป็นห่วงความรู้สึกหรือความเจ็บปวกของคู่นอนของตัวเอง
แต่กับคยองซูที่ถูกพ่อของตัวเองขายให้กับเขาเพื่อเป็นการไถ่หนี้
มันทำให้เขานึกสงสารเด็กน้อย แต่ถึงกระนั้นถ้าโดจีฮันเลือกใช้คยองซูเป็นสิ่งค้ำประกัน
เขาก็ใช้งานให้คุ้มสิ
จริงไหม?
ร่างสูงใหญ่ออกแรงกระแทกเข้าหาร่างน้อยที่โยกไปตามแรงขับเคลื่อนจากคนด้านบน
ใบหน้าของคยองซูเหยเกไปด้วยอารมณ์เสียงซ่านที่กำลังเล่นงานเขาอย่างหนัก
ทั้งสองคนต่างพากันร้องส่งเสียงเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกภายในที่กำลังปะทุขึ้นเรื่อย
ๆ จนร่างเล็กที่กระตุกอยู่สองสามครั้งแล้วผ่อนตัวเองลง
เห็นอย่างนั้นเจ้าหนี้ตัวโตก็ยิ่งเพิ่มความเร็วในเพื่อให้ตามคนตัวเล็กไปติด
ๆ จนน้ำสีขาวพุ่งออกมาใส่ช่องทางคับแน่น
-- เจอกันต่อที่เด็กดีเลยจ้า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น